Από το Φαράγγι του Βίκου μέχρι τη Δρακόλιμνη της Τύμφης, οι πεζοπορικές διαδρομές στα Ζαγοροχώρια υπόσχονται ιδιαίτερες συγκινήσεις στους φυσιολάτρες. Ειδικά την άνοιξη, με το τοπίο να είναι καταπράσινο και πριν η ζέστη γίνει έντονη, η πεζοπορία στα μονοπάτια της περιοχής είναι απολαυστική
Λιθόστρωτα καλντερίμια, τοξωτά γεφύρια, βαθιά φαράγγια και πλούσια βλάστηση είναι μερικές μόνο από τις εικόνες που θα αντικρίσετε αν αποφασίσετε να βρεθείτε για λίγο στις όμορφες γωνιές της Ηπείρου και συγκεκριμένα στα Ζαγοροχώρια, έναν από τους πιο αγαπημένους ορεινούς προορισμούς της Ελλάδας.
Ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσετε πλήρως τη φύση αυτού του τόπου είναι διασχίζοντας ορισμένα από τα καλά σχεδιασμένα μονοπάτια που θα σας οδηγήσουν σε πανέμορφα τοπία, εκεί που τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να πλησιάσουν. Ειδικά αυτή την εποχή, με το τοπίο να είναι καταπράσινο και πριν η ζέστη γίνει έντονη, οι συνθήκες για πεζοπορία είναι ιδανικές. Μερικές από τις πιο συναρπαστικές διαδρομές στο Ζαγόρι είναι δύσκολες και πολύωρες, ωστόσο αν είστε σε καλή φυσική κατατάσταση αξίζει να τις δοκιμάσετε. Ακολουθούν 4 πεζοπορικές διαδρομές στη μαγική φύση των Ζαγοροχωρίων, που θα σας μείνουν αξέχαστες.
Διαβάστε ακόμη:
- Νέδα: Το θηλυκό ποτάμι με τους εξωτικούς καταρράκτες
- 7 ελληνικές παραλίες με περίεργα ονόματα και άγρια ομορφιά
Φαράγγι του Βίκου: Μονοδένδρι - Βίκος
Το Φαράγγι του Βίκου είναι η απόλυτη ατραξιόν της περιοχής. Πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά φαράγγια στην Ελλάδα, ενώ κατέχει μία θέση στο βιβλίο Γκίνες ως το φαράγγι με το μικρότερο άνοιγμα στον κόσμο. Η διάσχιση της χαράδρας του Βίκου αποτελεί μια μοναδική εμπειρία για τους λάτρεις της πεζοπορίας. Η πιο γνωστή διαδρομή στο Ζαγόρι είναι ιδανική για εκείνους που αγαπούν τις δροσερές πεζοπορίες μέσα στην πλούσια βλάστηση και την παρατήρηση λουλουδιών και βοτάνων. Τα βότανα από την περιοχή του Βίκου χρησιμοποιήθηκαν τον 17ο αιώνα από τους ξακουστούς Βικογιατρούς, τους θεραπευτές που περιφέρονταν από χωριό σε χωριό και πουλούσαν τα βοτάνια τους στους κατοίκους.
Η διαδρομή έχει μήκος 12 χλμ. και καλύπτεται σε περίπου 7 ώρες, ανάλογα με τον ρυθμό περπατήματος και τις στάσεις. Ξεκινώντας την πεζοπορία από το Μονοδένδρι, κατηφορίζετε προς την κοίτη της χαράδρας και έπειτα κινείστε παράλληλα σε αυτή. Η διάσχιση της χαράδρας προσφέρει ποικιλία: ανηφόρες, κατηφόρες, επίπεδα τμήματα, πυκνή βλάστηση, καλντερίμια. Όλη η διαδρομή έχει εναλλαγές, με σκιά στο μεγαλύτερο μέρος της, λόγω της πυκνής βλάστησης. Στη μέση περίπου της διαδρομής υπάρχει μια πηγή όπου μπορείτε να ξεκουραστείτε, μέσα σε ένα πανέμορφο μέρος δίπλα στο ποτάμι.
Συνεχίζετε για τις πηγές του Βοϊδομάτη αλλά και για το μοναστήρι της Παναγίας (κοντά στις πηγές) που προσφέρεται για ακόμη μια στάση. Οι γενναίοι μπορούν να βουτήξουν κιόλας στα παγωμένα νερά του ποταμού. Στη συνέχεια, θα αρχίσετε να ανηφορίζετε για το χωριό Βίκος. Όσο ανεβαίνετε, η θέα της βαθύτερης ελληνικής χαράδρας γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακή. Μην υποτιμήσετε τη διαδρομή - είναι πολύωρη και απαιτεί καλή φυσική κατάσταση.
Γεφύρι Κλειδωνιάς - Γέφυρα Αρίστης
Στον Εθνικό Δρυμό Βίκου - Αώου συναντάμε ένα μονοπάτι που εκτείνεται παράλληλα με τον ποταμό Βοϊδομάτη, ξεκινώντας από το γεφύρι της Κλειδωνιάς και καταλήγοντας στο γεφύρι της Αρίστης. Μια εύκολη και γεμάτη φυσική ομορφιά διαδρομή περίπου 5 χλμ. (2 με 2,5 ώρες πεζοπορία). Θα περπατάτε συνεχώς μέσα σε ένα μοναδικό τοπίο και δίπλα στον ποταμό Βοϊδομάτη με πεντακάθαρα νερά του. Το μονοπάτι αυτό μπορείτε να το διανύσετε ξεκινώντας από όποιο από τα δύο σημεία επιθυμείτε.
Ξεκινώντας από το παλιό πέτρινο γεφύρι της Κλειδωνιάς (φτάνετε οδικώς από την επαρχιακή οδό Κόνιτσας - Ιωαννίνων) θα αντικρίσετε στη διαδρομή το παλιό μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, την προϊστορική βραχοσκεπή «Κλειδί», στην απέναντι όχθη το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιώτισσας και τέλος το γεφύρι της Αρίστης που, αν και είναι κατασκευασμένο από τσιμέντο - μιας που το παλιό, πέτρινο, έχει καταρρεύσει - βρίσκεται μέσα σε ένα μαγευτικό τοπίο.
Πάπιγκο - Δρακόλιμνη
Άγρια βουνά, μεγάλες χαράδρες και ένα τοπίο που φέρνει στο νου εικόνες από... σκοτεινό μυθιστόρημα, σας περιμένουν αν ξεκινήσετε νωρίς το πρωί την ανάβαση από το Μικρό Πάπιγκο προς τη Δρακόλιμνη της Τύμφης. Μια δύσκολη διαδρομή που διαρκεί περίπου 5 ώρες. Ο μύθος λέει πως στη Δρακόλιμνη της Τύμφης και στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα κατοικούσαν δύο δράκοι, που ήταν εχθροί. Όταν τσακώνονταν μεταξύ τους, πετούσαν πέτρες ο ένας στον άλλον και για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τους ντόπιους, οι όχθες της Δρακολίμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και οι όχθες της λίμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες. Η πραγματικότητα θέλει τη λίμνη να έχει πάρει το όνομά της από τους μικρούς τρίτωνες που κατοικούν στη λίμνη και που αποκαλούνται από τους ντόπιους «δρακάκια».
Στην είσοδο του Μικρού Πάπιγκου γίνονται οι τελευταίες προετοιμασίες. Τακτοποιήστε τον σάκο σας, βάλτε μέσα ξηρούς καρπούς, κάποιο φρούτο, σοκολάτα, νερό και ξεκινήστε. Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής έχει ένα αρκετά καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι μέσα στο δάσος, με ρυάκια που τρέχουν, έντονη βλάστηση και πολλές βρύσες για να κάνετε στάσεις. Όταν τελικά φτάσετε σε υψόμετρο 1.700 μ., στη βρύση Κρουνά, το τοπίο μεταμορφώνεται. Γίνεται αλπικό και αρχίζει να θυμίζει έρημο.
Μετρώντας 3 ώρες πεζοπορίας και σε υψόμετρο πια 1.950 μέτρων, σαν μια πρώτη επιβράβευση, θα βρεθείτε στο πέτρινο καταφύγιο. Μια στάση στο τεράστιο μπαλκόνι του, για φαγητό και κουβέντα με τους άλλους ορειβάτες, θα σας δώσει δύναμη για την τεράστια αλλά τελευταία μεγάλη ανηφόρα που οδηγεί στη Δρακόλιμνη. Χαμένοι μέσα στις σκέψεις σας για το αν θα τελειώσει ποτέ αυτή η ανηφόρα, μπορεί, αν είστε τυχεροί, να ακούσετε τη δυνατή κραυγή ενός γερακιού και πριν καν το συνειδητοποιήσετε θα βρεθείτε σε υψόμετρο 2.050 μέτρων, με τη Δρακόλιμνη της Τύμφης να απλώνεται μπροστά σας. Τα νερά της είναι γεμάτα μικρά δρακάκια και το μπάνιο στη λίμνη, όσο δελεαστικό κι αν ακούγεται - μετά από τόσο περπάτημα - δεν επιτρέπεται.
Πλησιάζοντας στη γωνία του βουνού ακούγεται δυνατός αέρας, ενώ κοιτώντας κάτω αντικρίζετε το χάος. Φύση, καθαρός αέρας και ο Σμόλικας στο βάθος. Είστε στην κορυφή της Τύμφης και κάθε κούραση από την πεζοπορία έχει χαθεί. Το μόνο που νιώθετε πια είναι ζάλη και δέος, όχι από το ύψος, τις μεγάλες κλίσεις και τους έντονους γεωλογικούς σχηματισμούς, αλλά από το εντυπωσιακό τοπίο που φαντάζει ψεύτικο.
Σκάλα Βραδέτου - Βραδέτο - Μπελόη
Η περίφημη Σκάλα του Βραδέτου που ένωνε το χωριό Βραδέτο με το Καπέσοβο και τον υπόλοιπο κόσμο έως τη δεκαετία του ’70, αποτελεί σήμερα μία από τις ομορφότερες πεζοπορικές διαδρομές όχι μόνο στην Ήπειρο αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα φαρδύ πλακόστρωτο μονοπάτι, εξαίρετο δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής, φτιαγμένο από τους Ηπειρώτες μαστόρους της πέτρας. Η κατασκευή της σκάλας χρονολογείται στις αρχές του 18ου αιώνα. Η σχεδόν μίας ώρας διαδρομή είναι εύκολη και πολύ πιο ξεκούραστη απ' όσο όσο φαντάζεστε, ενώ η θέα που προσφέρει στη γύρω περιοχή είναι μαγευτική.
Καθώς περπατάτε στο μονοπάτι θα σταματήσετε αρκετές φορές για να θαυμάσετε το εντυπωσιακά μελετημένο έργο που λέγεται ότι χρειάστηκε 20 χρόνια για να χτιστεί. Μάλιστα, η σκάλα σχεδιάστηκε με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας, δύο για ανθρώπους και μία για ζώα. Τα περισσότερα από 1.000 λιθόστρωτα σκαλοπάτια της, καλύπτουν ομαλά μια υψομετρική διαφορά 250 μέτρων. Από το Βραδέτο, αν περπατήσετε ακόμα 20-30 λεπτά σε ένα εύκολο και ανηφορικό μονοπάτι, μέσα σε ένα έρημο και πετρώδες τοπίο με χαμηλή βλάστηση, φτάνετε στην Μπελόη. Το μικρό «μπαλκόνι» με θέα στη Χαράδρα του Βίκου (καλύτερο σημείο θέασης του φαραγγιού σύμφωνα με ορισμένους - έμπειρους - ορειβάτες) που σας περιμένει εκεί είναι πανέμορφο, ενώ μπορείτε να επιστρέψετε πίσω ακολουθώντας την ίδια διαδρομή.
Διαβάστε ακόμη:
