Εντελώς τυχαία είδα περνώντας μια μικρή ταμπέλα, γραμμένη με το χέρι: ο ξενώνας Μπελλαίικο, παλιό παραδοσιακό πέτρινο σπίτι, με απέραντη θέα. Το όνομά του το οφείλει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού, Μπέλλας ονόματι.
Κανείς δεν υποψιάζεται τον απόκρυφο ξενώνα σε μέγεθος θαύματος. Πάνω απ΄ τον κεντρικό δρόμο της Στεμνίτσας, 300 μέτρα μόνο αλάργα. Τοπίο συναρπαστικό θεϊκού κάλους που συνάπτει χειρονομίες ονειροδρόμιου. Πηγή του το ευφυές ποιητικό ένστικτο του ανθρώπου.
Γύρω και μπροστά του κυλούν ροές μουσικής αρμονίας οι ατέρμονοι ορίζοντες. Αντικριστά το Λύκαιον Όρος, αριστερά στο βάθος ο ποιητής Ταΰγετος και δεξιά το Ιόνιο Πέλαγος με τη Ζάκυνθο στο βάθος.
Όλες οι εικόνες ρέουν ποιητική προσευχή σύνεσης και λούζονται στους μύχιους ψιθύρους της ψυχής. Ένα σκαλί ακόμα πιο πάνω και ταξιδεύεις μαζί με τα σύννεφα, κρατώντας παραμάσχαλα το φεγγάρι της έναστρης νύχτας. Ατελεύτητο όνειρο!