Για τους Ινδουιστές το Βαρανάσι είναι μία από τις πιο ιερές πόλεις του κόσμου. «Σπίτια σωτηρίας» έχουν δημιουργηθεί σε όλη την πόλη για εκείνους που έρχονται να ζήσουν και να πεθάνουν εδώ.
Το Βαρανάσι, το οποίο διατρέχει ο ιερός ποταμός Γάγγης, θεωρείται το μέρος όπου σπάει ο κύκλος της μετενσάρκωσης και η ψυχή απελευθερώνεται. Γνωστό και ως Μπενάρες, είναι μία πόλη δύο εκατομμυρίων κατοίκων, χτισμένη στη δυτική όχθη του ποταμού Γάγγη, στο ινδικό κρατίδιο Ούταρ Πραντές, ενώ πρόκειται για μία από τις παλαιότερες συνεχόμενα κατοικημένες πόλεις στην ιστορία.
Όσοι πιστοί αναζητούν το λεγόμενο moksha, ήτοι την απελευθέρωση, επισκέπτονται την πόλη της Ινδίας εδώ και αιώνες με μόνο σκοπό να περάσουν εκεί τις τελευταίες τους ώρες.
Ένα απόκοσμο θέαμα
Για έναν αμύητο θεατή, η κατάσταση που επικρατεί στην πόλη μπορεί να φαίνεται αποτρόπαια και απόκοσμη. Μπροστά από τα γκρίζα νερά του Γάγγη, οι αποτεφρωτές δουλεύουν μέρα και νύχτα. Οι τελετουργίες λαμβάνουν χώρα σε δύο κύριες όχθες - σημεία συνάντησης, το Μανικαρνίκα και το Χαρισάντρα. Μία μεγάλη παράταξη από σκαλοπάτια οδηγούν στις όχθες του ποταμού, μολυσμένες με αστικά και βιομηχανικά απόβλητα.
Δίπλα σε πιστούς που εξαγνίζονται πίνοντας τα επικίνδυνα νερά, και σε τουρίστες που προσπαθούν να μείνουν ψύχραιμοι απέναντι στις μακάβριες εικόνες και την αποφορά, πλήθη από μέλη οικογενειών αλλά και ιερείς πηγαινοφέρνουν πτώματα πάνω σε κάρα και ξύλινες εξέδρες, σαν κάτι συνηθισμένο. Τα πτώματα είναι τυλιγμένα με περίτεχνα πορτοκαλί σάβανα. Προορισμός όλων τους είναι οι «φωτιές του Σίβα», οι ταφικές πυρές που θα καταπιούν τους θανώντες και, κατά την πίστη τους, θα επιτρέψουν στην ψυχή τους να εισέλθει σε ένα νέο επίπεδο ύπαρξης, αφήνοντας πίσω τα εγκόσμια.
Ξενοδοχεία μελλοθάνατων
Στην ιερή πόλη έχουν κατασκευαστεί ειδικά καταλύματα, γνωστά ως «σπίτια σωτηρίας». Το παλαιότερο όλων είναι το Mumukshu Bhawan, που έχει 116 δωμάτια. Τα 40 από αυτά έχουν δοθεί σε άτομα που έχουν μετακομίσει μόνιμα στην περιοχή αναμένοντας το θάνατό τους.
Σύμφωνα με το BBC, όσοι επιθυμούν την αποτέφρωση πληρώνουν ένα εφάπαξ αντίτιμο στο ξενοδοχείο, ύψους 100.000 ρουπίων, για να μπορέσουν να διαμείνουν μέχρι την μοιραία μέρα.
Άλλα μέρη δεν προσφέρουν τέτοιες πολυτέλειες. Ένα τύπος «μοτέλ» της περιοχής αποκαλείται στα Ινδικά «Μουκτί Μπαγουάν», δηλαδή «Οίκος Σωτηρίας». Σε αυτά τα πανδοχεία που πουλάνε μεταμέλεια, οι ανέσεις είναι λίγες. Τα δωμάτια έχουν τα ελάχιστα απαραίτητα, ενώ οι θαμώνες πληρώνουν ένα μικρό αντίτιμο ίσα για να βγαίνουν τα ηλεκτρικά έξοδα του κτιρίου. Όπως παρατηρεί και ο επιστάτης σε έναν από τους χώρους, «τι να τις κάνεις τις πολυτέλειες όπως το κλιματιστικό;» ενώπιον της αιώνιας σωτηρίας;
Πηγή: Reader.gr
