Για να πηγαίνουν φανατικά η Κάιλι Μινόγκ και πρόσφατα η Σκάρλετ Γιοχάνσον, κάτι θα ξέρουν, είπαμε.
Το κριτήριο της επιλογής προορισμού για διακοπές σπάνια είναι ένα και κυρίως όσα κι αν είναι, διαφοροποιούνται σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός. Πολύ βαρύγδουπη η θεματική πρόταση για ένα κείμενο ξεγνοιασιάς, όμως πέρα για πέρα αληθινή. Στην προκειμένη, η Κάιλι Μινόγκ ήταν απλώς ένα αστείο, καθώς θέλαμε να βρούμε ένα κυκλαδίτικο νησί που δεν είχαμε επισκεφθεί και που δε θα 'χε μεγάλες αποστάσεις για να διανύσουμε.
Η μέθοδος εις άτοπον απαγωγή λειτούργησε λυτρωτικά. Μύκονος μυρίζει μαϊντανίλα, Κουφονήσια δε βόλευαν τα δρομολόγια, την Άνδρο την καπάρωσε η Μενεγάκη, Νάξος μεγάλη, Κύθνο πήγαμε, Μήλος ζευγαρόνησο - έχουμε πάει, Σέριφο επίσης, ωπ να μία Σίφνος. Είχα ακούσει και διθυράμβους για την «κυρία», ξεκινήσαμε αμέσως το σαφάρι εισιτηρίων- διαμονής. Αφού το σώσαμε κι αυτό, καθότι η απόφαση ήταν κλασσική ελληνική της τελευταίας στιγμής, μετά από λίγες ημέρες μπαρκάραμε.
Ελλείψει χρόνου, ήταν από τις ελάχιστες -για να μην πω η μοναδική φορά- που δεν ξεψάχνισα κάθε καμμένη ιστοσελίδα που βρήκα στο διαδίκτυο για να κατατοπιστώ πλήρως σχετικά με το τι πρέπει οπωσδήποτε να δούμε με την άφιξή μας στο νησί. Ευτυχώς, φτάνοντας, είναι λες και το ίδιο σε οδηγεί μόνο του, όσο ρομαντικουλίστικο κι αν σου ακούγεται αυτό. Αν βγάλουμε τη Μύκονο εκτός, ως μία κατηγορία από μόνη της (όπως είναι το Βατικανό στη Ρώμη), θα μπορούσε η Σίφνος κάλλιστα να είναι το νησί παράδειγμα- μπούσουλας για τούτη την κατάλευκη «συστάδα» καταμεσής του Αιγαίου.
Φτάνοντας με το καράβι στις Καμάρες (το λιμάνι του νησιού και μία από τις οργανωμένες παραλίες του), είναι λες και κατεβαίνεις σε έναν άλλο πλανήτη. Και μόνο που βλέπεις την απέραντη χρυσοασημένια (το δεύτερο συνθετικό το καταλαβαίνεις από κοντά) αμμουδιά στην οποία ήδη πλατσουρίζει η μισή Σίφνος, κατευθείαν είναι σα να σε βάζει κάποιος σε flight mode. Στα χρηστικά της υπόθεσης, οι Καμάρες είναι ό,τι πρέπει για να τις επιλέξεις ως διαμονή, καθώς δεν απέχουν πολύ από τη χώρα του νησιού και είναι αυτάρκεις με τα δικά τους μαγαζιά- μίνι μάρκετ, εστιατόρια, beach και όχι μόνο bars. Btw, το βράδυ, να φας στης Μερόπης. Όμορφο πολύ και το Old Captain's Bar.
Ας είμαστε ειλικρινείς, αν θες οργανωμένες παραλίες τύπου beach bars με ατελείωτες ξαπλώστρες και parties, η Σίφνος δεν είναι για σένα. Έχει πολλές παραλίες, πολύ όμορφες, όμως θα χρειαστεί όλο τον εξοπλισμό να τον προμηθευτείς εσύ γιατί αν εξαιρέσουμε τον Πλατύ Γιαλό (εδώ τρως στο Στέκι), τις Καμάρες, και άντε και το Βαθύ που έχει ένα αναψυκτήριο, το πνεύμα είναι πετσετούλα, ομπρελίτσα, ψυγειάκι και «στρωματσάδα» στην αμμουδιά ή το βότσαλο. Έσω έτοιμος λοιπόν. Παρεμπιπτόντως, γλυκύτατη και απάνεμη η Φασολού, στη μέση του πουθενά. Στα Βρουλίδια για να κατέβεις καλύτερα κάν'το με τζιπάκι διότι έχει τρομερό χωματόδρομο με ανηφοροκατηφόρες και τεράστιες πέτρες έξω (άσχετα αν η ομορφιά αξίζει τον κόπο) κατά μήκος της παραλίας. Εκεί -αν δεν άλλαξε κάτι φέτος- θα βρεις και την «Κατερίνα». Τίμησέ την δεόντως στους μεζέδες. Εξάλλου, όπου έχει ξαπλώστρα, χωρίς τον καφέ σου υπολογίζεις πως το σετ των δύο θα το πληρώσεις από 8 έως 10 ευρώ.
Ομολογουμένως είναι λίγο τσιμπημένες οι τιμές στη Σίφνο. Σε μαγαζί της χώρας για ποτό με εξαιρετική θέα βέβαια, ένα cocktail και μία μπύρα μας κόστισαν (14 + 5=) 19 ευρώ, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως είναι κάτι που συναντάς παντού. Αντιθέτως, θα παρατηρήσεις σπαρμένες τριγύρω τις πήλινες καμινάδες (φλάρους), όπως και ένα σωρό από ξωκλήσσια που μετά από μία μίνι έρευνα διαπίστωσα ότι είναι παραπάνω από διακόσια.
Η Απολλωνία -η χώρα δηλαδή- είναι αφιερωμένη στον θεό Απόλλωνα και διαθέτει την ανάλογη ξακουστή ομορφιά και χάρη. Μπορεί όλη της τη ζωντάνια να την συγκεντρώνει στο κεντρικό δρομάκι που τη διασχίζει σε μία ευθεία και όπου αποκλείεται να μη δεις όλες τις φάτσες του νησιού, όμως είναι μαγευτική και μες στα στενά της που ενδείκνυνται για βόλτες, φωτογραφίες και εξερεύνηση είτε πρωί είτε βράδυ. Για ποτό πας στο Μπότζι, στο Cosi για ελληνικά, για φανταστική μουσική στην περιποιημένη Αργώ ή το Δόλωμα και πιο αργά στη θεαματική ταράτσα του Gad. Για παγωτό στοχεύεις στο tratamento, το ούζο στον Δρακάκη και τις φαγητάρες στο Cayenne.
Φαγητάρες είπα; Ρώτα για το Μαστέλο. Πρόκειται για το παραδοσιακό πιάτο των Σιφναίων με αρνί ή κατσίκι ψημένο με κρασί και άνηθο. Στα αγαπημένα των μενού είναι και οι καπαροσαλάτες και οι ρεβυθάδες, να θυμάσαι πως αυτά τα πιάτα στα νησιά διατηρούν την αυθεντική τους γεύση. Για ψάρι, απευθύνσου καλύτερα στην γραφική και παραθαλάσσια Χερρόνησο, που είναι μια σταλιά και γι' αυτό ίσως δυσκολευτείς να βρεις τραπέζι. Εναλλακτική, ο Φάρος. Τυχαία η καταγωγή του ξακουστού Νίκου Τσελεμεντέ από τη Σίφνο; Δε νομίζω. Μάλιστα, κάθε χρόνο διοργανώνεται σχετικό φεστιβάλ κυκλαδίτικης γαστρονομίας.
Αφού καλύψαμε το τρίπτυχο μαμ, μπλουμ και νάνι, μας μένουν οι βόλτες, αυτές που χρωστάς στον εαυτό σου για να αποθηκεύσει όσο περισσότερο γαλάζιο και ηλιοβασιλεμάτικο απέραντο μπορεί, σε απάντηση του καθημερινού ρουτινιάρικου γκρίζου. Λένε πως το ομορφότερο εκκλησάκι το βρίσκεις στη Χρυσοπηγή. Το δικό μου μυαλό από την άλλη, έχει κολλήσει στους επτά μάρτυρες του Κάστρου. Με ορίζοντα τα Σεράλια από την άλλη πλευρά, μια βόλτα στον οικισμό Κάστρο (που είναι σφηνωμένος πάνω σε βράχο) λίγο πριν δύσει ο ήλιος σε κάνει να αναρωτηθείς για μία ακόμη φορά πόση ομορφιά μπορεί να είναι κρυμμένη σ' αυτήν τη χώρα στην οποία οι ευλογίες δεν έχουν μέτρημα. Χαρά στο κουράγιο όσων αποφασίσουν να πάνε ως το εκκλησάκι, άλλοι παντρεύονται κιόλας εκεί (!), η θέα από ψηλά ωστόσο, είναι εξίσου αποζημιωτική.
Ως τώρα, το κείμενο αυτό είναι ένα τεράστιο spoiler. Ευτυχώς, το καλύτερο τέλος σε έναν προορισμό, το γράφει ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Κι η Σίφνος από μόνη της, βοηθάει. Ασύλληπτα πολύ.
Σε περίπτωση που δεν καλύφθηκες, περισσότερα δες παρακάτω.
www.sifnos.gr
www.e-sifnos.com
www.sifnos-island.info
www.sifnosinfo.gr
Οι φωτογραφίες αποτελούν προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας.
